Łączy stare centrum miasta z budującym się na prawym brzegu City i na pierwszy rzut oka nie pasuje ani do historycznego starego, ani też do nowoczesnego centrum miasta. Zielony Most zdobią socrealistyczne rzeźby z brązu, przedstawiające proletariuszy i chłopów, studentów i krasnoarmiejców. Niemniej wielu miejscowych oraz turystów (niektórzy tylko z powodu właśnie krasnoarmiejców) uważa ten most za najciekawszy z wszystkich kilkunastu mostów na Wilii.
Chociaż obecny metalowy most powstał w 1955 roku i do 1989 r. nosił imię generała armii radzieckiej, „oswobodziciela” Wilna, Iwana Czerniachowskiego, jego historia sięga kilkuset lat wstecz. Pierwszy most w tym miejscu został wybudowany jeszcze w 1536 r. na rozkaz króla Zygmunta I Starego. Obiekt był murowany, sporych rozmiarów, z daszkiem gontowym i ławkami na wzór ówczesnych budowli. Na moście pobierano tzw. mostowe za przejście na drugą stronę rzeki. Przywilej nie wnoszenia opłaty miała szlachta, duchowieństwo oraz Żydzi idący w kondukcie pogrzebowym, na położony po drugiej stronie rzeki kirkut. Zyski z „mostowych” przeznaczano na renowację i konserwację mostu. Częściowo most zarabiał też na utrzymanie szpitala przy kościele Trójcy Świętej.
W 1776 roku most przebudowano i po raz pierwszy pomalowano na zielono. Od tego też czasu pochodzi obecna jego nazwa. Most łączy po obydwu stronach Wilii Vilniaus gatvė (ul. Wileńska) i Kalvarijų gatvė (ul. Kalwaryjską) oraz biegnące po przeciwnych brzegach, wzdłuż Wilii, Žygimantų gatvė (ul. Zygmuntowską) i Žvejų gatvė (ul. Rybaki).