ALFRED WYSOCKI czterdzieści

Urodziłem się 20 grudnia 1950 roku w Warszawie. W latach 1969-1974 studiowałem na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, m.in. u profesorów: Ludwika Maciąga, Aleksandra Kobzdeja, Romana Owidzkiego i Jana Tarasina. W roku 1974 uzyskałem dyplom.

Potem było malowanie. Powstałe obrazy pokazywałem na wystawach indywidualnych w Warszawie (1975, 1978, 1980, 1981, 1984, 1987, 1992, 1996), w Radomiu (1975), w Nadarzynie i innych miejscowościach Mazowsza (1979-1980), w Avalon we Francji (1986), w Skierniewicach (1989), w Olecku (2004). Równocześnie brałem udział w kilkudziesięciu wystawach sztuki polskiej w Polsce, a także w Austrii, Czechach, Danii, Holandii, Japonii, Kanadzie, Litwie, Łotwie, Niemczech, Rosji, Szwecji, Stanach Zjednoczonych i Ukrainie. Tam też, do różnych kolekcji, trafiło wiele moich prac. Od roku 2002 maluję głównie portrety, w tym te, stanowiące nagrodę dla Człowieka Roku Ubezpieczeń, przyznawanej dorocznie przez Gazetę Ubezpieczeniową.

W tym czasie pracowałem również jako scenograf, dekorator wnętrz, wykonawca rekwizytów i pomagier w Telewizji Polskiej, a także przy produkcji różnych filmów. Moją pracę widać szczególnie w takich obrazach jak: „Obi-oban – koniec cywilizacji” Piotra Szulkina, „Prywatne miasto” Jacka Skalskiego i „Quo vadis” Jerzego Kawalerowicza. Dekorowałem też wnętrza sklepów i restauracji w Warszawie i Krakowie. Pisałem teksty o sztuce do katalogów, periodyków i prasy codziennej. Prowadziłem trzy galerie sztuki. W stanie wojennym byłem współpracownikiem Duszpasterstwa Środowisk Twórczych w Warszawie, a mój obraz został wręczony Janowi Pawłowi II jako dar środowisk warszawskich. Przez kilka kadencji, jako sekretarz Okręgu Warszawskiego, a potem członek Sądu Koleżeńskiego, pracowałem społecznie dla Związku Polskich Artystów Plastyków, biorąc też udział we współorganizowaniu wielu plenerów, wystaw i imprez artystycznych.

W latach 1997-2002 moja żona Elżbieta Pietras prowadziła w Maćkowej Rudzie międzynarodowe rzeźbiarskie plenery INTEGRART, co związało nas stopniowo na stałe ze Suwalszczyzną. W roku 1999 kupiliśmy wiejski dom w Maćkowej Rudzie. W latach 2000-2004 komisarzowałem międzynarodowym plenerom malarskim ZELWA w Ośrodku Wędkarskim Marii Rukszto w Zelwie. Plenery te kontynuowane były również w latach następnych. Powstałe na plenerach prace pokazywane były w Galerii Sztuki Współczesnej Chłodna 20 w Suwałkach i w Domu Litewskim w Sejnach, a także w Galerii DAP w Domu Artysty Plastyka w Warszawie i w Ambasadzie Republiki Litewskiej w Warszawie.

Obecna prezentacja moich prac w galerii Chłodna 20 w Suwałkach nawiązuje do 40 rocznicy uzyskania przeze mnie dyplomu na ASP w Warszawie, chociaż trafiają się i prace wcześniejsze. Szmat czasu w których powstawały, a także zmieniające się fascynacje i inspiracje sprawiły, że wystawa nie jest jednorodna stylistycznie. Zwłaszcza, że w latach tłustych, znaczna część moich prac rozeszła się po świecie, a dobór pozostałych może wydawać się przypadkowy. Tym niemniej zależało mi na możliwie najszerszym pokazaniu się Suwalszczanom. A może też dzięki temu, wystawa nie wyda się monotonna.