Wystawa historyczna

Wystawa historyczna - bogato udokumentowana fotografiami, materiałami archiwalnym i wydawnictwami - wprowadza zwiedzających w historię Podhala. Sygnalizuje zjawiska z prehistorii, a więc pierwsze ślady pobytu człowieka na tych terenach, i przybliża tworzenie się osadnictwa na Podhalu. Kolejne fragmenty wystawy przedstawiają rozwój Zakopanego od małej góralskiej wioski pod Tatrami poprzez uzdrowisko i ośrodek kulturalny jednoczący Polaków w okresie zaborów - do "stolicy sportów zimowych" w okresie międzywojennym. Szczególnie bogaty w wydarzenia był okres od drugiej połowy XIX w. Wówczas powstało Towarzystwo Tatrzańskie, działali Tytus Chałubiński, Stanisław Witkiewicz i wielu innych miłośników kultury góralskiej. Przyznanie wiosce góralskiej w roku 1886 statusu uzdrowiska zaowocowało budową licznych zakładów wodolecznicznych, sanatoriów, pensjonatów i prywatnych willi. Równie intensywnie rozwijała się kultura; narodziła się miejscowa prasa, działał teatr, rozpoczęły działalność szkoły snycerska i koronkarska. Do czasu odzyskania niepodległości Zakopane stało się miejscem, w którym Polacy mogli swobodnie wyrażać swój patriotyzm. Dawali temu wyraz w licznych manifestacjach i obchodach świąt narodowych, zwłaszcza u progu niepodległości. Zakopane gromadziło wybitnych przedstawicieli polityki, nauki i sztuki polskiej. Z fascynacji Tatrami i góralszczyzną zrodziły się dzieła literackie, muzyczne, malarskie. Okres dwudziestolecia międzywojennego to intensywny rozwój zapoczątkowanego wcześniej taternictwa, sportów zimowych i rozwój urbanistyczny Zakopanego, od 1933 roku już miasta. W okresie okupacji w Zakopanem i na Podhalu działały organizacje konspiracyjne, jak np. Konfederacja Tatrzańska, co również zostało ukazane. Wystawa historyczna sygnalizuje także problem emigracji zarobkowej górali - najpierw na południową stronę Tatr, na Węgry, później do Ameryki.