Wystawa "Ekspozycja wnętrza Sali Głównej Wielkaiej Synagogi"
Tykocin był w przeszłości ważnym ośrodkiem miejskim, a kahał żydowski, założony tu w 1522r., należał do największych i najbardziej znaczących w dawnej Polsce. Żydzi odgrywali ważną rolę w życiu Tykocina, jako główny czynnik jego gospodarczego rozwoju. Zagłada tykocińskich Żydów nastąpiła w sierpniu 1941r. 25 i 26 sierpnia 1941r. specjalne niemieckie "Kommando" zamordowało ponad 2000 osób (około 500 rodzin), grzebiąc ich następnie w przygotowanych wcześniej trzech wielkich dołach. Z akcji tej pozostało przy życiu jedynie 150 osób, do końca wojny dotrwało 21 osób. Nie powiodła się po wojnie próba odrodzenia żydowskiej gminy w Tykocinie. Zatraceniu uległa też cala materialna spuścizna: archiwa, biblioteki, wyposażenia synagogi i domów modlitwy, pamiątki rodzinne i sprzęty domowe poszczególnych rodzin. Pozostały jedynie domy, ulice i zaułki miasta oraz wielka murowana synagoga, odnowiona i zamieniona w 1978r. na muzeum.
Obecne wnętrze synagogi z 1642r., przebudowanej po pożarze w 1736r. i odrestaurowanej w latach 70. XXw. po zniszczeniach II wojny światowej, jest efektem prac specjalistów z Pracowni Konserwacji Zabytków w Warszawie, którzy pod kierunkiem Kaliny Stawickiej, Marii Rymaszewskiej i Stanisława Stawickiego w latach 1974-1978 przeprowadzili badania i dokonali konserwacji zachowanych malowideł na ścianach sali wielkiej, na filarach i sklepieniu bimy oraz konserwacji i częściowej rekonstrukcji aronu ha-kodesz. Odsłonięto najstarszą warstwę malarską, przyjmując zasadę pozostawienia malowideł w takim stanie, w jakim dotrwały do naszych czasów. Dekorację ścian i części bimy stanowią polichromowane tablice z tekstami modlitw w języku hebrajskim i aramejskim w bogato zdobionych bordiurach. Powstawały one w różnym czasie z fundacji pobożnych członków tykocińskiego kahału. Najstarsza inskrypcja z fragmentem Psalmu Dawida pochodzi z 1662r .i znajduje się nad łukiem bimy, na zewnętrznej stronie od północy. Ponad nią, na gzymsie widnieje tekst z 1742 roku.