Wystawa "Pokój Rabina"
Ekspozycja prezentowana w wieży synagogi.
Rabin (po hebrajsku "rabi" czyli "mój mistrz", raw-pan) - uczony w Piśmie, posiadający specjalne uprawnienia do sprawowania w gminie żydowskiej godności najwyższego autorytetu w zakresie prawa religijnego. W dawnych czasach w Ziemi Świętej rabini byli specjalnie wyświęcani, (smicha czyli wyświęcenie przez nałożenie rąk). Praktyki te zanikły ok. IVw. W czasach późniejszych i obecnie pozwolenie na pełnienie funkcji rabina wydaje swemu uczniowi mistrz z jeszywy, czyli akademii talmudycznej. Gmina przyjmuje rabina wynagradzając jego posługę odpowiednią kwotą pieniężną, która nie jest pensją, a jedynie rekompensatą w sytuacji braku innych źródeł utrzymania.
W autonomicznych gminach dawnej Rzeczypospolitej rabin był przewodniczącym sądu (aw bejt din dosłownie ojciec sądu), który na podstawie obowiązującego Żydów i honorowanego przez władze państwowe starożytnego prawa talmudycznego, rozstrzygał w sprawach dotyczących wszystkich dziedzin życia. Do niego należało także prowadzenie wyższej szkoły talmudycznej - jeszywy. Pierwszym rabinem Tykocina był Dawid, określany w przywileju założenia gminy w 1522r. jako "doktór" czyli uczony.