Dworek w Bolesławiu jest jednym z najbardziej interesujących zabytków w gminie Bolesław i jej atrakcją turystyczną. To swoisty świadek historii pogranicza Małopolski i Śląska. Wzniesiony ok. 2. poł. XVI w., początkowo służył jako oficyna dworska pałacu, który znajdował się nieopodal, pośrodku dużego założenia parkowego. Po likwidacji pałacu stał się główną rezydencją szlachecką.
W roku 1859 Bolesław wraz z dworkiem odziedziczyła hrabina Mycielska, żona hrabiego Feliksa Mycielskiego. Rodzina ta była ostatnimi dziedzicami mieszkającymi w dworku. W 1867 r. posiadłość należała już do przemysłowca Gustawa von Kramsta, od 1884 r. do Zarządu Spółki "Gwarectwo von Kramsta", a od 1891 r. do Spółki Akcyjnej "Towarzystwo Kopalń i Zakładów Hutniczych w Sosnowcu". Wówczas dwór został przeznaczony na mieszkania urzędników wyższego dozoru kopalni. Od ok. 1909 do 1942 r. w dworku mieszkał inżynier górniczy Stanisław Cissowski wraz rodziną. W latach 1942-1945 dworek został zajęty przez Niemców, a po zakończeniu II wojny światowej teren parku wraz z dworkiem przeszedł na własność Skarbu Państwa. W latach 60. pełnił funkcje mieszkalne dla pracowników kopalni „Bolesław", mieściła się w nim także Izba Porodowa, następnie Komisariat Komendy Milicji Obywatelskiej.
Dworek w Bolesławiu został wpisany do rejestru zabytków decyzją Nr A-1297/83 z dnia 10 sierpnia 1983 r.