Ruiny dawniej okazałego gotyckiego zamku położone na nizinnym terenie. Zamek przystosowany był do długotrwałej obrony. Posiadał wieżę i był otoczony murami oraz fosą, których pozostałości widoczne są do dziś. Zamek zbudował prawdopodobnie na przełomie XV i XVI wieku jeden ze stolników brzeskich Mikołaj Sokołowski z Wrzącej, lub Wojciech Sokołowski. Często mylnie podaję się do informacji, że warownia powstała z inicjatywy wojewody łęczyckiego, Mikołaja z Warzymowa Sokołowskiego, ponieważ ów człowiek nie sprawował w tym czasie tego stanowiska, a wieś znajdowała się wtedy w rękach rodziny Pomianów-Sokołowskich, której członkowie wymienieni są powyżej.
W 1597 roku potomek fundatorów Krzysztof Sokołowski, sprzedał zamek kardynałowi i biskupowi warmińskiemu Andrzejowi Batoremu. W połowie XVII wieku przejął zamek kasztelan i wojewoda brzesko-kujawski Jan Szymon Szczawiński, który pomimo zniszczeń powstałych w okresie potopu szwedzkiego, w 1653 roku podjął się przebudowy zamku. W wyniku jego prac budowa straciła gotycki charakter. Szczawiński poszerzył kopiec ziemny, wzniósł górną, ośmioboczną nadbudowę budynku bramnego, przekształcił dom mieszkalny, a ściany zewnętrzne pokrył tynkiem. Jego herb Prawdzic dotąd zachował się na kartuszu. Zamku nie oszczędzały prowadzone wojny, a w 1731 został strawiony przez pożar. Jego ówcześni mieszkańcy - Gajewscy dokonali niewielkiego remontu i obniżyli budynek mieszkalny o jedną kondygnację.
Zamek został wzniesony na sztucznie usypanym kopcu, otoczonym wodą. Zbudowano go z cegly na planie prostokąta. Do wieży bramnej wysuniętej poza południowy odcinek muru obwodowego prowadził zwodzony most. Dom mieszkalny w pierwotnej postaci istniał naprzeciwko wjazdu zamykając dziedziniec od północy. Później dobudowano jeszcze trzy budynki przy bramie. Pierwszy budynek był prostokątny, jednotraktowy, trzykondygnacyjny, prawdopodobnie posiadał piwnice. Więcej szczegółów dotyczących architekury można znaleźć w zachowanych opisach warowni z XVIII. Na początku XIX wieku zamek został opuszczony i pozostawał w stanie ruiny z zachowanymi fragmentami murów i niektórych sklepień, które miejscowa ludność stale rozbierała, by wykorzystać cegły dla własnego użytku.
W latach 1963 i 1971 obiekt zakonserwowano jako trwałą ruinę. W ostatnim czasie prowadzone były prace rewitalizacyjne. Wzmocniono i zakonserwowano mury zamkowe, usunięto warstwę ziemi z dziedzińca, i odsłonięto bruk. Oczyszczono także fosę i zalano ją wodą, przekierowując koryto rzeczki Orłówki. Zbiornik wody zaadaptowano na kąpielisko, a na jednym z brzegów utworzono plażę. Wokół zamku powstały także alejki spacerowe i postawiono przy nich ławki. Nowy, drewniany most ułatwia wejście do ruin.
W planach jest utworzenie bazy noclegowo-gastronomicznej i kompleksu Historycznego Parku Tematycznego. Niedawno przeprowadzone badania archeologiczne odsłoniły między innymi pozostałości zamkowej kuchni. Legenda głosi, że zamek połączony jest podziemnym korytarzem z warownią w pobliskich Borysławicach Zamkowych, w obecnym województwie wielkopolskim.