Po zajęciu tych ziem po pierwszej wojnie śląskiej w roku 1741, Prusy dawnym zwyczajem sprowadzili osiedleńców z Brandenburgii i Dolnej Saksonii. Natychmiast przystąpiono do budowy huty żelaza. Protestanckim osiedleńcom umożliwiono nabożeństwa na terenie huty w budynku nazywanym "zameczkiem" Dopiero w roku 1819 przystąpiono do budowy kościoła według projektu Karla Friedricha Schinkela , wieżę dobudowano w roku 1860.
Kościół neogotycki zawiera wiele cech nawiązujących do budowli romańskich. Tych nawiązujących do romańskich budowli elementów dopatrzyć się można w łukowato wyprofilowanych wejściach, w kolistych oknach oraz wieżyczkach jakby dobudowanych do bryły świątyni, w tamtych minionych wiekach pełniły one również funkcje obronne.
Kościół po zniszczeniach wojennych został odbudowany w pierwotnej wersji. W 1988 kościół został podpalony; remont trwał trzy lata. Kościół jest pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, tak więc ten święty patronuje dwóm sąsiadującym ze sobą kościołom ewangelickiemu i katolickiemu.