Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła parafialnego pw. św. Wacława w tym miejscu pochodzą z 1288r. Z racji tej, że tereny sąsiadują z Czechami i przenikały na ziemię raciborską czeskie tradycje, przyjęto wezwanie św. Wacława, patrona Czech i Diecezji Ołomunieckiej. Z zapisów historycznych wynika, że urodzony w 907r. syn księcia Czech Wradysława I i Drahomiry Lutyckiej Wacław położył znaczne zasługi w krzewienie chrześcijaństwa w Czechach. Obejmując około 925 rządy uratował nieugruntowaną jeszcze religię chrześcijańską przed swoją matką Drahomirą, która niszczyła kościół chcąc na powrócić do pogaństwa. Wacław wygnał z kraju Drahomirę i wychowywanego przez nią brata, co pozwoliło mu kontynuować proces chrystianizacji Czech bez przeszkód.
Ówczesny, drewniany kościół w Krzanowicach często nawiedzały nieszczęścia. m.in. w latach 1604;1696;1784;1843 ulegał pożarom, a kolejne odbudowy zmieniały jego oblicze. Ostatni pożar, który nawiedził go w 1913r. dokonał prawie kompletnego zniszczenia świątyni, stąd parafianie postanowili wybudować większą, murowaną świątynię, w modnym wówczas stylu barokowym. W 1915r., według projektu Józefa Seyfrieda z Krawarza, powstała potężna 48 m długości o 56 m wieży budowla, w ołtarzu której jako votum umieszczono obraz patrona, św. Wacława.
II wojna światowa nie oszczędziła kościoła, który jak wiele innych w tej okolicy został poważnie zniszczony. Parafianie pod wodzą pierwszego po wojnie, jak się później okazało długoletniego (do 1980r) proboszcza Franciszka Pawlara odbudowali go zaraz po wyzwoleniu terenów. Obecnie, po przeprowadzonych w latach 1984-86, 1987-90, 1998-2000 remontach i renowacji, wnętrze kościoła odzyskało swój dawny blask. Równie pięknie prezentuje się charakterystyczne, ceglane ogrodzenie, a szczególnie XVI wieczna półkolista basteja z otworami strzelniczymi.