Na placu Teatralnym, między Teatrem Narodowym a zrekonstruowanym pałacem Jabłonowskich, dawnym ratuszem Warszawy, stoi niepozorny mały pomnik. Postawiono go w 1880 r. Otoczony ładnym ogrodzeniem z kutego żelaza, składa się z niewysokiego walca z białego marmuru, na którym na tabliczce z brązu umieszczonej pod szkłem wyryto współrzędne geograficzne tego miejsca: długość geograficzna wschodnia 21°00’42” i szerokość geograficzna północna 50°14’40”. Napis na tabliczce jest po polsku i po rosyjsku, bo Warszawa w chwili postawienia pomnika była pod zaborem rosyjskim i obowiązywały napisy dwujęzyczne.
Lokalizacja pomnika jest nieco umowna - w rzeczywistości południk 21° przechodzi ok. 700 m na zachód (dokładnie "na południku" leży Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki zajmujące dawny budynek szpitala św. Ducha przy ul. Elektoralnej). Te kilkaset metrów - to jest właśnie te 42” długości geograficznej.
W czasie ostatniej wojny otoczenie pomnika i całego placu Teatralnego, uległo zniszczeniu: w ruinę obróciły się Teatr Wielki, ratusz, kościół św. Andrzeja i klasztor panien kanoniczek, kamienica Petyskusa, pasaże handlowe... W zasadzie pozostał tylko najstarszy budynek przy placu - pałac Blanka. A pomnik południka dziwnym trafem ocalał. Niedawno poddano go renowacji.