Ślady obecności św. Faustyny można odnaleźć w wielu miejscowościach w Polsce: od Głogowca, gdzie się urodziła, aż po Kraków, gdzie zmarła. Najbardziej znanym miejscem jej pobytu są krakowskie Łagiewniki, tam spędziła większość życia zakonnego i zmarła. Jednak to z Łodzią i jej okolicami związane są początki jej życia i powołania. Święta została nawet ogłoszona patronką Łodzi.
Św. Faustyna (wówczas Helena Kowalska), aby pomóc ubogim rodzicom, w wieku 16 lat zaczęła pracować u zaprzyjaźnionej rodziny Bryszewskich w Aleksandrowie Łódzkim (dziś część aglomeracji łódzkiej) jako pomoc domowa. Przy ul. 1 Maja, na kamienicy, w której mieszkała, znajduje się pamiątkowa tablica.
W 1922 r. przyjechała do Łodzi, gdzie zatrudniła się jako pomoc domowa u tercjanek. Od 2 lutego 1923 do 1 lipca 1924 r. pomagała zaś Marcjannie Sadowskiej w domu i sklepie przy ul. Abramowskiego 29 (również oznaczonym tablicą).
W Łodzi podjęła ostateczną decyzję o wstąpieniu do zakonu. Tańcząc na zabawie w parku Juliusza Słowackiego (dawniej parku Wenecja), ujrzała umęczonego Jezusa. Zapytał ją podobno: "Dokąd Mnie zwodzić będziesz?". Dziewczyna natychmiast opuściła towarzystwo i poszła do katedry św. Stanisława Kostki. Tam padła krzyżem przed Najświętszym Sakramentem. Na pytanie, co ma robić, Jezus nakazał jej wstąpić do klasztoru w Warszawie. W parku stoją dziś krzyż, kamień z tablicą, na której opisano historię powołania, a także drzewo obwieszone pamiątkami związanymi ze świętą. Drogę z parku do katedry przemierzył w 1987 r. Jan Paweł II. W święto patronki, przypadające w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, pielgrzymują nią łodzianie.
Warto wstąpić też do kościoła pod wezwaniem św. Faustyny, wybudowanego w latach 1997-2001 przy pl. Niepodległości. Wzniesiono go na planie wycinka okręgu, symbolizującego objęcie przez Kościół wszystkich wiernych.