Cis pospolity to niezbyt wysokie (osiąga 10-17 m) drzewo iglaste o spłaszczonych, krótkich igłach i czerwonawobrązowej, łuszczącej się korze pnia. Rośnie bardzo wolno, ale jest gatunkiem długowiecznym. Ma twarde i trwałe drewno, które dawniej używane było do wyrobu mebli i łuków. Już Władysław Jagiełło wprowadził dla ochrony tego "strategicznego" surowca karę za jego samowolny wyrąb. Nie zapobiegło to zmniejszeniu się liczby rosnących u nas cisów, które obecnie podlegają ścisłej ochronie gatunkowej. Dziko występujące okazy są rzadkie i na ogół uznane za pomniki przyrody (jak np. dwa cisy w okolicach Sierakowa), w kilku rezerwatach w różnych regionach Polski chroni się większe grupy cisów. Od dawna chętnie sadzono je w parkach.
Najgrubszy wielkopolski okaz, o niezwykłym jak na powoli rosnącego cisa obwodzie pnia wynoszącym 300 cm, rośnie na skraju parku podworskiego w Goraju. Jego wiek ocenia się na ponad 500 lat.