Dzisiejszy Grodzisk Wielkopolski prawa miejskie uzyskał na początku XIV w., ale niezwykłe dzieje tego ośrodka zaczęły się właściwie dopiero na przełomie XVI i XVII w., gdy zaczęto tu wytwarzać grodzisz - słynne piwo grodziskie. Prawdopodobnie związane to było z osiedleniem się w mieście grupy braci czeskich, ale legenda wiąże to ze świątobliwym benedyktynem Bernardem z Wąbrzeźna (jego proces beatyfikacyjny toczy się niespiesznie od czterech wieków), za sprawą którego ze studzienki na rynku wytrysnęła źródlana woda.
Z czasem piwo grodziskie zyskało opinię wytwornego napoju, za który płacono trzy razy więcej niż za zwykłe piwo, miastu zaś przynosiło trzecią część dochodów. Było to piwo tzw. fermentacji górnej, warzone na słodzie pszennym, a nie jęczmiennym, którego dojrzewanie przebiegało częściowo już w butelkach. Piło się je ze specjalnych wysokich szklanek. Stało się to przyczyną zmniejszenia wielkości produkcji grodzisza po II wojnie światowej: nie dało się go pić prosto z butelki pod "budką z piwem", a ze względu na małą zawartość alkoholu słabo "szło do głowy". Jego produkcja stale malała, aż w 1993 r. browar zamknięto. Próby reaktywowania produkcji piwa grodziskiego na razie się nie powiodły. Szeroko była natomiast znana "woda grodziska". Była to czerpana z głębokości 40-60 m zwykła, ale bardzo smaczna woda o harmonijnej zawartości składników mineralnych. Teraz rozlewnia wody weszła w skład ogólnopolskiego koncernu spożywczego i już nie sławi Grodziska, tylko realizuje strategię marketingową firmy. Miasto dba jednak o zabytkową studzienkę na Starym Rynku, której drewniana obudowa pochodzi z końca XIX w.
Dziś w Polsce jest głośno o Grodzisku dzięki działającemu tu już od 1922 r. klubowi Dyskobolia. Od 1997 r. piłkarska drużyna Dyskobolii Groclin walczy w I lidze z najlepszymi polskimi klubami piłkarskimi. Dzięki wsparciu firmy Groclin - jednego z największych w Europie wytwórców foteli samochodowych, klub ma nowoczesny stadion z podgrzewaną płytą boiska. O długiej historii grodziskiego klubu świadczy zabytkowa drewniana trybuna z 1925 r.