Wrocław

Kościół św. Karola Boromeusza został wybudowany w początku XX wieku dla potrzeb mieszkańców nowych wrocławskich osiedli, projektodawcą był Johann Maas. Kościół jest trójnawową budowlą z transeptem z kamienia. Architekt nawiązał neoromańskim stylem do obiektów w Nadrenii. Zachodnią ścianę stanowi wysoka czworokątna wieża, której szczyt zdobią cztery wieżyczki narożne połączone otwartą arkadową galerią. Wieżę nakrywa wysmukły czworoboczny hełm. Część wschodnią świątyni zamyka półkolista apsyda ujęta pomiędzy dwiema okrągłymi wieżyczkami. Osiem filarów wzmocnionych kolumienkami utrzymują krzyżowo-żebrowe sklepienie świątyni. Uroku wnętrza dodawała zawieszona ma jednym z filarów ambona w kształcie potężnej łodzi.

Ciężkie czasy dla kościoła nastąpiły podczas zdobywania Festung Breslau. Generał Hans von Ahlfen podjął decyzję przebudowania kościoła w warownię. W wyniku artyleryjskiego ostrzału , jak donosił ksiądz Paul Peikert, kościół został doszczętnie zburzony. Po zniszczeniach wojennych świątynię wysiłkiem franciszkanów i wiernych odbudowano. Organy zostały sprowadzone ze Strzegomia. Dzwon na wieży i witraże w oknach zamontowano w początku lat siedemdziesiątych z ofiar parafian.