Początki radomyskiej parafii sięgają 1614 roku. Początkowo parafia należała do zakonu augustynianów. Obecny kościół zbudowano w 1852 roku i poddano rozbudowie w końcu XIX lub na początku XX .wieku. Obok kościoła stoi zabytkowa dzwonnica wzniesiona w 2 połowie XIX wieku.
Kościół jest konstrukcji zrębowej z dwiema bocznymi zakrystiami, jednonawowy z prezbiterium zamkniętym prostokątnie mniejszym od nawy. W prezbiterium znajdują się trzy ołtarze, drewniane ujęte pomiędzy żłobkowanymi kolumnami, na których umieszczono gierowane belkowanie z naczółkiem. Kapitele kolumn w stylu korynckim, złocone. Ołtarz główny zawiera obraz przedstawiający chrzest Jezusa. W jednym bocznym ołtarzu znajduje się obraz przedstawiający adorację Matki Bożej przez duchownych. W drugim bocznym ołtarzu pozostało puste miejsce po obrazie Matki Bożej Pocieszenia. Obraz ten przeniesiono do nowego kościoła. Przedstawiono na nim pięć postaci : Matkę Boską z Dzieciątkiem a poniżej św. Augustyna, jego matkę św. Monikę, pomiędzy nimi maleńki Adeodat - wnuk św.Moniki. Matka Boska w ręku trzyma pasek od spodni z łacińskim napisem "kocham miłującego mnie".
W kościele podłoga drewniana z prostych desek. Strop płaski z fasetą ukrzyżowania. Chór muzyczny z organami umieszczony na dwóch kolumnach. Płaski parapet chóru zdobią stacje drogi krzyżowej. Stacje drogi krzyżowej rzeźbione są w drewnie i pomalowane. W kościele zachowała się ambona i chrzcielnica. Kościół nie jest udostępniony do zwiedzania.