Polski Sztab Generalny w 1933 r. zatwierdził budowę linii umocnień określanych mianem Obszaru Warownego "Śląsk". Punkty oporu, czyli grupy żelbetowych schronów bojowych, rozlokowano wzdłuż granicy polsko-niemieckiej od Tąpkowic i Sączowa na północy, przez Bobrowniki, Rudę Śląską aż do Mikołowa i Wyr na południu. Do 1939 r. zbudowano ponad 200 schronów bojowych różnej wielkości. Większość z nich stanowiła małe stanowiska dla karabinów maszynowych, ale były też duże obiekty, nawet dwukondygnacyjne, wyposażone w armaty i kopuły pancerne. Zbudowane dużym wysiłkiem finansowym umocnienia niestety nie zostały wykorzystane we wrześniu 1939 r. Do dziś większość z nich zachowała się w całkiem niezłym stanie i stanowi atrakcję turystyczną.
Punkt oporu w rejonie wsi Tąpkowice i Sączów składał się z ośmiu schronów bojowych. Niektóre stoją blisko drogi nr 78. Jadąc od strony wsi Niezdara, przed Tąpkowicami, po prawej stronie mija się schron z dwiema kopułami pancernymi. W samych Tąpkowicach, przy drodze do Ożarowic, na północnym skraju wsi warto zobaczyć jeden z największych schronów całego Obszaru Warownego "Śląsk". Był uzbrojony w małą armatę i trzy ciężkie karabiny maszynowe. Poza widoczną z daleka kopułą pancerną, niedawno pomalowaną w kamuflażowe łaty, przetrwały tu stalowe opancerzenia strzelnic. Pomiędzy Tąpkowicami a Sączowem, po południowej stronie drogi można dostrzec jeszcze dwa schrony bojowe śląskiej linii Maginota. Ocalały w nich cenione przez miłośników fortyfikacji pancerne kopuły; w obiekcie znajdującym się niedaleko przydrożnej stacji paliw, w grubym na kilka centymetrów pancerzu widać przestrzelinę.