Założenie parkowe powstało w latach 1904-1910 według projektu Teodora Chrząńskiego na zlecenie ówczesnego prezydenta miasta Władysława Pieńkowskiego. Nadano mu nazwę "Ogrodu przy ulicy Pańskiej", którą w roku 1917 zmieniono na "Park im. ks. J. Poniatowskiego". Pod jego lokalizację wybrano pozostałości po dawnych lasach miejskich. W roku 1932 park został oświetlony, a w roku 1938 na jego terenie wzniesiono pomnik Stanisława Moniuszki.
W okresie II wojny światowej park był dostępny tylko dla Niemców. Uległ w tym czasie sporemu zniszczeniu. Po zakończeniu działań wojennych utworzono w nim dwa cmentarze żołnierzy radzieckich. Na miejscu pomnika Moniuszki (zburzonego przez hitlerowców) postawiono w 1945 r. obelisk - Pomnik Wdzięczności. Pod nim złożono szczątki żołnierzy Armii Radzieckiej (przeniesione z cmentarza z Placu Wolności), którzy zginęli podczas wyzwalania Łodzi. Pomnik stał bardzo krótko. Nieznani sprawcy 11 lutego 1946 r. wysadzili go w powietrze (sprawców ujęto w 1950 r.). Po tym zdarzeniu szybko odbudowano obelisk i uroczyście odsłonięto go 7 listopada 1946 r. Dotrwał do 1992 r. kiedy go rozebrano.
Obecnie park mieści się w kwadracie ulic: Al. Włókniarzy, Parkowa, Żeromskiego i Mickiewicza. Został wpisany do rejestru zabytków i jest cały czas modernizowany.