W pobliżu renickiego pałacu - tuż obok dawnej bocznej bramy - na niewielkim wzniesieniu stoi nieduży kościółek filialny pw. Narodzenia NMP. Dokumenty wspominają, że świątynia istniała tu już w 1337 r., a kolejną - tę, którą oglądamy dziś - postawiono w XVII w. z wykorzystaniem fragmentów wcześniejszego kościoła.
W XVIII w. dobudowano doń dwukondygnacyjną wieżę zakończoną drewnianą latarnią. Z każdej jej strony umieszczono dekoracje imitujące tarczę zegarową. W wieży wisi dzwon z 1784 r. odlany przez ludwisarza Fischera z Chojny. Kościół jest ceglany, otynkowany, podparty oryginalnymi przyporami. Odnawiany był przez Hugo Oppenheima mniej więcej w tym samym czasie, kiedy rozbudowywano renicki pałac (po 1905 r.) i obecnie przydałby mu się ponowny remont.
Świątynię wpisano do rejestru zabytków pod nr 487/1963. Na terenie dawnego cmentarza przykościelnego zachowała się kapliczka pogrzebowa z początku XX w. z piękną mozaiką nad wejściem. Przy jej bocznej ścianie urządzono niewielkie lapidarium.