Zabudowania dawnej rafinerii spirytusu Carla Augusta Frankego znajdują się pomiędzy nabrzeżem Młynówki i ulicą Czartoryskiego.
Rafineria C. A. Frankego działała w latach 1827-1945. Po zakończeniu wojny zakład znacjonalizowano. Obecnie nie rafinuje się tutaj spirytusu, a w obiektach działają różne firmy. Założycielem przedsiębiorstwa był pochodzący z Leszna Carl August Franke, który zaczął działalność od małej destylarni spirytusu. W 1853 r. po śmierci ojca firmę przejął Hermann Franke, który przyczynił się do jej stałego, dynamicznego rozwoju. Rosnące zapotrzebowanie na rektyfikat służący do produkcji likierów było przyczynkiem do budowy nowego zakładu przy ulicy Podwale. Jego zdolność przerobowa wynosiła 3 500 litrów dziennie. Na potrzeby magazynowania rosnącej ilości spirytusu Hermann Franke zbudował bazę na terenach przy ulicy Czartoryskiego nad Młynówką. Magazyny w postaci betonowych i żelaznych zbiorników mogły pomieścić łącznie 1,75 mln litrów spirytusu. W 1893 r. obok magazynów powstała nowoczesna rafineria, która wraz z zakładem przy Podwalu mogła przerobić 10 000 litrów rektyfikatu dziennie.
Hermann Franke, dysponując liczącym się kapitałem, prowadził szeroką działalność kulturalną i społeczną, za którą przyznano mu w 1900 r. tytuł Honorowego Obywatela Miasta. Po śmierci Hermanna przedsiębiorstwo objął jego młodszy syn Konrad Franke i prowadził do 1945 r.
Kompleks zabudowań rafinerii reprezentuje charakterystyczą dla końca XIX wieku architekturę przemysłową z nieotynkowanej cegły. Część budynków otrzymała ozdobne detale. Zabudowania byłej rafinerii stanowią dziś element tzw. Wenecji Bydgoskiej.