Marcin ze Słupcy (Martinus de Slupcza), żyjący w XV w. uczony, był synem mieszczanina ze Słupcy Olbrachta (Alberta). Olbracht, dbający o wykształcenie syna, posłał go do szkoły przygotowującej do studiów, po ukończeniu której w 1436 r. Marcin rozpoczął kształcenie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Tam w 1437 r. uzyskał najpierw stopień bakałarza, a w 1441 r. tytuł magistra. Po ukończeniu studiów powrócił do Słupcy, gdzie w latach 1446-47 nauczał w miejscowej szkole o poetach rzymskich. Jego uczniem był m.in. Jan ze Słupcy (Marcin był jego stryjem), późniejszy kanonik katedry gnieźnieńskiej. Wykłady Marcina odbywały się w szkole mieszczącej się przy kościele św. Wawrzyńca. W 1447 r. Marcin wyjechał do Poznania, gdzie został rektorem szkoły katedralnej. Po niecałych dziesięciu latach pobytu w Poznaniu wrócił w 1456 r. do Krakowa, gdzie został powołany na wykładowcę Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prowadził na tej uczelni wykłady m.in. z Owidiusza.
Dziś w rodzinnej Słupcy osobę Marcina upamiętniają ulica jego imienia i pamiątkowa tablica na ścianie jednej z kamienic.