Nizinnie ukształtowana Wielkopolska wcale nie jest jednostajnie płaska. Wśród zrytych lądolodem obszarów wcinają się w powierzchnię ziemi malownicze jeziora, a nad nimi wznoszą mniejsze lub większe pagóry. Trzydzieści pięć z nich dostąpiło zaszczytu zaliczenia do tzw. Korony Wielkopolski.
Najwyższa – Kobyla Góra – leżąca na południe od wsi o tej samej nazwie w powiecie ostrzeszowskim, wznosi się na wysokość 284 m n.p.m. Najniższe z najwyższych wzgórze znajduje się w powiecie wolsztyńskim, na południowy wschód od wsi Biskupiec i mierzy 112,5 m n.p.m.
Na miejscu 26 uplasowała się Chełmińska Góra. Znajdziemy ją w powiecie szamotulskim, w niedużej odległości od Pniew. Bujnie porośnięte drzewami i krzakami wzgórze wznosi się nad prowadzącą do Poznania drogą krajową nr 92.
U jego podnóża współcześnie zbudowano kapliczkę wotywną. Bogobojni mieszkańcy Chełmna (wsi położonej u stóp góry) postanowili uhonorować w ten sposób miejsce, w którym leży głaz z dziwnym, przypominającym ślad stopy odciskiem na powierzchni. Dziś mówi się, że zostawiła go tu Matka Boska, ale stara, zapomniana legenda wspomina coś zgoła innego.
Dawnymi czasy na szczycie góry stać miał stos, na którym palono okoliczne czarownice. Pewnego razu któraś z oczekujących na egzekucję wiedźm – powołując się na swoje konszachty z diabłem – zażądała od niego, by pokazał jej człowieka, który na nią doniósł. Kiedy czart wzbił się z nim w powietrze, rozległo się nagle pianie koguta. Przestraszone diablisko upuściło nieszczęśnika, a ten – lądując twardo na kamieniu – pozostawił na nim ślad swojej stopy. Legenda nie wspomina, czy udało mu się przeżyć zderzenie z głazem.
Niegdysiejsza Góra Czarownic (dziś od swojego kształtu nazywana Chełmińską lub po prostu Chełmem) wznosi się na niemal 131 m n.p.m. Jest typowym, osadzonym tu przez wycofujące się wody polodowcowe pagórem kemowym. Jeden z jej stoków – łagodniejszy – kryje pośród drzew relikty starych nagrobków i popadającą w ruinę kaplicę rodową Sczanieckich. Wzniesiono ją w 1785 r. (według legendy na miejscu dawnego stosu) i gruntownie odrestaurowano około 1970 r. Przez pewien czas pełniła dla mieszkańców Chełmna rolę kaplicy, dziś – z wyrwanymi drzwiami i wybitymi oknami - ulega postępującej dewastacji. Zbudowano ją na planie ośmioboku i nakryto kopulastym dachem z latarnią.
Najwyższy stok (północny) kończy się nagle piaszczystym urwiskiem. Roztacza się stamtąd wspaniały widok na okoliczne pola i pobliskie pasmo Księżych Gór.