Jest to jednonawowy, ceglany kościół wybudowany w 1325 roku w stylu późnogotyckim z fundacji właścicieli Ostrowa.
W XV wieku z powodu pożaru został on przebudowany. W czasie potopu szwedzkiego budynek ponownie spłonął. Odbudowano go w latach 1720-1724 dzięki ówczesnemu właścicielowi dóbr chorążemu bydgoskiemu Józefowi Rudnickiemu. Nabrał on wówczas cech barokowych. Kolejna restauracja miała miejsce w 1886 roku. Jest to kościół z wyodrębnionym, kwadratowym, zamkniętym prezbiterium, nawą w kształcie prostokąta oraz kruchtą od strony zachodniej stanowiącą prawdopodobnie pozostałość po rozebranej wieży.
Barokowe i regencyjne wyposażenie kościoła pochodzi z XVIII i XIX wieku. W ołtarzu głównym mieści się figura Matki Boskiej. W pobliżu kościoła znajduje się zabytkowy cmentarz założony w 1835 roku. Spoczywają tutaj we wspólnym grobowcu dawni właściciele Ostrowa i Popowa: Kazimierz Trzciński (podpułkownik Wojska Polskiego, powstaniec wielkopolski, kawaler Virtuti Militari oraz Polonia Restituta, odznaczony: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Wielkopolskim, Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Niepodległości, ostatni właściciel Popowa), ksiądz Tadeusz Trzciński (profesor doktor teologii), Józef Trzciński (ziemianin), Jan Prandota Trzciński (porucznik rezerwy XV Pułku Ułanów Poznań, uczestnik kampanii wrześniowej, obrońca Warszawy w 1939 roku, więzień oflagu Waldenberg, kawaler krzyża Virtuti Militari, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych, a także innymi odznaczeniami bojowymi, reprezentant kadry wioślarskiej), Juliusz Trzciński (minister Dzielnicy Pruskiej, poseł na sejm konstytucyjny, prezes Związku Obrony Kresów Zachodnich, rozstrzelany w lasach gniewkowskich pod Inowrocławiem 13 października 1939 roku), Helena z Prądzyńskich.