Kult papieża Jana Pawła II przejawiał się jeszcze za jego życia. Powstawały między innymi pomniki, nazywano jego imieniem ulice, place. Po jego śmierci nastąpiło zwielokrotnienie tych poczynań. Oprócz nowych pomników, popiersi, tablic upamiętniających naszego najsłynniejszego rodaka doszło sadzenie tzw. dębów papieskich.
Ich historia zaczęła się za życia Jana Pawła II, podczas jednej z pielgrzymek polskich leśników w 2004 roku. Zawieźli oni do Watykanu 2,5 kilogramów nasion pozyskanych w 2003 roku z dębu „Chrobry” z Piotrowic w Borach Dolnośląskich, który uważany był wówczas za najstarszy rosnący w Polsce. Żołędzie drzewa liczącego około 740 lat, o obwodzie pnia wynoszącym 10 metrów poświęcił papież Jan Paweł II w dniu 28 kwietnia 2004 roku. Cenne żołędzie trafiły do szkółki leśnej w Nędzy należącej do Nadleśnictwa Rudy Raciborskie. Z 630 nasion po dwóch latach hodowli, najpierw w pawilonach foliowych, a później pod gołym niebem, uzyskano 514 sadzonek - „dzieci” Chrobrego. Sadzonki zostały podzielone między nadleśnictwa, szkoły, seminaria duchowne i sanktuaria w całej Polsce.
Jedna z nich trafiła do Nadleśnictwa Łopuchówko, które jest gospodarzem lasów w Puszczy Zielonka. Wybrano dla niej najlepszą lokalizację. Dwuletni dąb szypułkowy posadzono na łące 200 metrów od Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Dąbrówce Kościelnej, w pobliżu małej kapliczki. Obok posadowiono głaz, na którym znalazł się cytat Karola Wojtyły z 1966 roku: „…odchodziłem, a drzewo stało, obejmując przeszłość i przyszłość”. Uroczystość ta miała miejsce 21 kwietnia 2006 roku.