Jest to jedna z najstarszych dróg narolnych. Od 1678 r. należała do misjonarzy z kościoła św. Krzyża. W połowie XVIII w. zakonnicy wzdłuż drogi, po stronie południowej założyli folwark z obszernym ogrodem, wznieśli zabudowania folwarczne oraz dwie cegielnie przy ul. Wielkiej (obecna Poznańska) i Żelaznej. W 1770 r. ulica urzędowo otrzymała nazwę Nowogrodzka od znajdującej się tu jurydyki Nowogrodzkiej, po trzech latach (1767-1770) skasowanej. Dziesięć lat później na Włóce Misjonarskiej między Nowogrodzką i Wspólną założono Cmentarz Świętokrzyski (zamknięty w 1831 r.) i wybudowano kaplicę, która zachowała się do dziś.
W latach 80. XIX w. na terenach dawnego cmentarza wzniesiono kościół św. św. Piotra i Pawła. W drugiej połowie XIX w. na rogu Nowogrodzkiej i Poznańskiej znajdowały się składy wełny i odbywały się jarmarki na wełnę. W 1866 r. na terenie, który zajmuje obecnie gmach Teatru Roma, założono stalownię „Robert Eichler i spółka, fabryka żelaza i różnych wyrobów metalowych” – zwaną Walcownią na Koszykach i zatrudniającą przeszło 600 robotników. Cztery lata później między obecnymi ulicami E. Plater i Chałubińskiego otwarto Ogród Pomologiczny o powierzchni ok. 5 ha z 12 tysiącami drzew owocowych, skasowany w 1936 r. Ostatnie 30-lecie XIX w. i pierwsza dekada XX to czas, kiedy utworzono kilkanaście kamienic o dwóch typach fasad: modernistycznym i secesyjnym (kamienice Geyera, nr 40 i 46).
W okresie 1918-1939 powstały kolejno: gmach Banku Rolnego, Dom Akcji Katolickiej (tzw. Roma) z obszerną salą kinową i gmach Centralnego Telegrafu. Przeprowadzono wówczas również tory EKD. Podczas wojny znaczna część zabudowy uległa zniszczeniu. W 1944 r. Niemcy wysadzili kościół św. św. Piotra i Pawła i spalili większość domów. Po wojnie dawną Romę przebudowano na siedzibę opery, kościół odbudowano w nowej formie, wzniesiono szereg domów mieszkalnych i biurowców, zaś tory EKD zdjęto.