Kościół istniał już w XV wieku, obecny został odbudowany w roku 1740 dzięki krakowskiemu biskupowi Janowi Lipskiemu. Świątynię wzniesiono na fundamencie kamiennym, z drzewa modrzewiowego i pokrytego gontami. Nad kruchtą znajduje się wieża dwukondygnacyjna, kryta blachą. Prezbiterium zamknięte wielobocznie jest niższe od nawy. W świątyni mieści się ołtarz z połowy XVIII wieku z obrazem Matki Bożej słynącym łaskami, w drewnianej złoconej szacie, a na zasuwie jest obraz św. Marcina.
W latach 1975-1979 przeprowadzono remont kapitalny, założono betonowy fundament. Wnętrze wyłożono drewnem modrzewiowym i świerkowym. Zamontowano nowy chór, wstawiono nowe okna i drzwi oraz wymieniono podłogę. Boazeria rzeżbiona przedstawia tajemnice różańca i motywy roślinne. Ponadto dokonano złoceń ołtarza i zakonserwowano obrazy. Kościół otrzymał również nowe modrzewiowe meble i został pokryty blachą miedzianą.