Wapnik to niewielka wioska położona w powiecie lidzbarskim, w okolicy Ornety. Pierwsze wzmianki o jej istnieniu pochodzą z 20 kwietnia 1285 roku, kiedy to biskup warmiński Henryk Fleming nadał prawo własności tej miejscowości Kalksteinom. Od tego rodu wzięła się jej pierwsza nazwa – Kalkstein. Bez wątpienia Wapnik ma znacznie dłuższą historię, świadczy o tym nieprzebadany jeszcze i znajdujący się w pobliżu kurhan.
Nie ma pewności, kiedy postawiono pierwszy kościół, istnieje możliwość, że stało się to przed rokiem 1346, gdyż dokumenty z tego okresu wzmiankują o proboszczu imieniem Mikołaj. Pierwsza świątynia zachowała się do końca XVI wieku.
1 czerwca 1580 roku biskup Marcin Kromer dokonał powtórnej konsekracji i poświęcił kościół ku czci św. Andrzeja. W jakim stanie pierwsza budowla dotrwała do tego okresu, nie wiadomo, ale są zapiski, że podczas wojen w XV wieku wieś znacznie ucierpiała. W 1615 roku dobudowano drewnianą wieżę - można sobie tylko wyobrazić, że była to wówczas typowa budowla sakralna tego regionu. W tym kształcie ta średniowieczna świątynia dotrwała do początków XX wieku.
Po I wojnie światowej ówczesny proboszcz Anton Schulz postanowił wraz z mieszkańcami wybudować nowy kościół w miejscu wcześniej istniejącego. Był on znacznie większy od starego. Konsekracji dokonał biskup Augustyn Bludau i poświęcił go ku czci św. Anny i św. Andrzeja Apostoła. I w tej formie kościół doczekał czasów współczesnych.
O fakcie konsekracji świadczy data umieszczona na kracie w bocznych drzwiach. W wnętrzu do ciekawych elementów należy m.in. barokowy ołtarz, średniowieczne barokowe kropielnice, żyrandol z 1872 roku oraz gotycka figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem. W posadzce znajdują się, niestety, już mocno zatarte dwie płyty nagrobne Hozjuszów, którzy dawniej również byli właścicielami tej wsi. Wejście główne do kościoła prowadzi przez wysoką murowaną wieżę. Warto przyjrzeć się również otoczeniu, świątynia ogrodzona jest niskim metalowym płotem - piękny przykład kowalskiego rzemiosła, niestety, wymagający natychmiastowej renowacji.
Współczesny Wapnik nie ma za wiele wspólnego ze swoim przedwojennym wyglądem, z miejscem tętniącym życiem, z gospodą, mleczarnią i szkołą. Po II wojnie wieś miała być wzorcowym pegeerem, jednak po roku 1953 zaniechano tego planu. Fakt, że miejscowość leży na uboczu, z dala od głównych traktów, jest pięknie położona nad pradoliną Pasłęki, sprawia, że jest to mała, cicha wioseczka - jedno z tych miejsc, gdzie możemy odnieść wrażenie, że czas się zatrzymał.