Pierwsze wzmianki o kościele pw. Świętej Trójcy pochodzą z XIII wieku. Obecną świątynię, na miejscu wcześniejszych, wzniesiono w 1754 roku, dzięki dziedzicowi parafii, Walentemu Otto Trąmpczyńskiemu, i księdzu Piotrowi Szkudlarskiemu, ówczesnemu proboszczowi. Drewniany kościół jest konstrukcji sumikowo-łątkowej, a dostawiona do niego od zachodu, pod koniec XIX wieku, kruchta - szkieletowej. Świątynia jest orientowana, postawiona na planie wydłużonego ośmioboku. Jej kształt przez wieki nie uległ większym zamianom.
Zachowane z poprzedniego kościoła, z około 1600 roku, elementy wyposażenia kościoła - ołtarz główny, rzeźby z belki tęczowej, w tym wczesnobarokowy krucyfiks z około połowy XVII wieku oraz barokową ambonę z baldachime z I połowy XVIII wieku - umieszczono w nowej świątyni. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Trójcy Świętej i Adoracji Najświętszej Marii Panny, Do cennych zabytków kościoła należą także rzeźby świętych - Grzegorza i Sebastiana. Na uwagę zasługują tu malowidła patronowe stropu i ścian, pochodzące z przełomu XIX i XX wieku.
Przy kościele stoi drewniana dzwonnica z1783 roku. Umieszczona w niej brama przelotowa była niegdyś wejściem na teren kościelny.