Po blisko 150 latach zaborów w 1918 r. powstaje niepodległa II Rzeczpospolita Polska. W wielu miejscach chcąc upamiętnić to wydarzenie mieszkańcy podejmowali różne inicjatywy. W Polance Wielkiej, wsi małopolskiej w okolicach Oświęcimia, w 1918 r. z inicjatywy lokalnych aktywistów wzniesiono w centralnym miejscu pomnik ku czci mieszkańców miejscowości poległych na frontach I wojny światowej. Miejsce to stało się miejscem wielu patriotycznych imprez w okresie międzywojennym.
Nastąpił okres II wojny światowej. Okupacja niemiecka odcisnęła na Polance swoje piętno i była czasem tragicznych doświadczeń mieszkańców. Okupant wysiedla znaczną część gospodarstw wywożąc rolników „na przymusowe roboty” w głąb Niemiec zasiedlając równocześnie pozostawione gospodarstwa niemieckimi osadnikami. W miejscowym pałacu Wysockich Luftwaffe umieszcza sztab, a „za miedzą” w Oświęcimiu i Brzezince powstaje obóz koncentracyjny. Znaczna część mieszkańców traci kogoś ze swoich bliskich. Bezpośrednio po wojnie, aby uczcić tych co oddali swoje życie, ufundowana została tablica, którą umieszczono na zachowanym pomniku. Tym sposobem pomnik ofiar I wojny światowej stał się miejscem pamięci ofiar obu wojen światowych.