W roku 1746 pomiędzy placem, na którym odbywał się targ na ryby, a murami obronnymi miasta, w miejscu zwanym "Psią Górką" rozpoczął budowę kościoła i klasztoru zakon trynitarzy. Fundatorem obiektu był Mikołaj Łoś. Kiedy z nadejściem roku 1751 mury kościoła wyprowadzone były pod dach, nagła śmierć "dobroczyńcy" przerwała finansowanie prac. Budowa stanęła. Trynitarze opuścili swą siedzibę w 1778 roku przejmując budynki po poddanemu kasacie zakonowi jezuitów.
Opuszczoną, siedzibę po trynitarzach, nabył na publicznej licytacji Jan Pawęczkowski - fryzjer lubelski w 1824 r. (w 73 lata od przerwania prac budowlanych). Powęczkowski przebudował całość na mieszczańską kamienicę (obecnie ul Rybna 10). Złośliwi, a może i zazdrośni lublinianie nazwali kamienicę Pałacem Pawęczkowskiego.