Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego to ciekawe miejsce na mapie Poznania. Neogotycka świątynia znajduje się przy ul. Szamarzewskiego 3. Wzniesiono ją w latach 1892-1894 według projektu Ottona Hirta. Pierwotnie nosiła wezwanie św. Łukasza Ewangelisty i należała do jeżyckiej gminy ewangelicko-augsburskiej. W 1905 roku dobudowano wieżę. W 1945 świątynię przejęli katolicy. Od 1982 jest ona kościołem parafialnym.
Jest to jednonawowa, halowa świątynia z prostokątnym prezbiterium przykrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, oddzielonym od nawy łukiem tęczowym. We wnętrzu warto zobaczyć m.in. drewnianą wieszarową więźbę dachową oraz drewniane empory. W prezbiterium, w ostrołukowej niszy znajduje się krucyfiks i rzeźba Matki Bożej. W lewym ołtarzu bocznym umieszczono kopię ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy podtrzymywanej przez rzeźby aniołów, a ponad nią, w formie tryptyku, Matkę Boską Ostrobramską z wizerunkami aniołów w skrzydłach. W prawym ołtarzu można zobaczyć trzy rzeźby: w części środkowej - Jezusa Chrystusa, po jego lewej - św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, a po prawej - św. Tadeusza Judę. Na ścianach rozmieszczono przedstawienie drogi krzyżowej z 1954 wykonane przez Józefa Żmijewskiego. Okna wypełniają witraże z lat 1962-1964 według projektu Wacława Tarnowskiego. Cztery największe przedstawiają postacie ewangelistów.
Przed świątynią znajdują się: głaz z tablicą z 1995, upamiętniającą żołnierzy i górników zmarłych w latach 1949-1959, popiersie Augustyna Szamarzewskiego autorstwa Władysława Saletisa z 2001 roku oraz drewniany krzyż misyjny.