W okresie zaboru pruskiego na terenie Wielkopolski prowadzona była intensywna polityka germanizacyjna mająca na celu asymilację polskich mieszkańców. Dla realizacji założonych celów w drugiej połowie XIX i na początku XX w. zbudowano całą sieć nowych obiektów oświatowych, od jednoklasowych szkół powszechnych, po wielooddziałowe gimnazja, licea oraz seminaria.
W Poznaniu na rozwijającym się nowym osiedlu Jeżyce wzniesiono na potrzeby kształcenia mieszkającej tam młodzieży gmach Gimnazjum Augusty Wiktorii (niem. Königliches Auguste-Victoria-Gymnasium). Budynek powstał w latach 1901-1903 według projektu opracowanego przez architekta Fusta, zleconego mu przez Ministerstwo Robót Publicznych. Neogotycka szkoła, dysponująca powierzchnią dydaktyczną liczącą 12 tys. m kw., mieściła niemieckie gimnazjum do 1919 r. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości budynek przy ulicy Bukowskiej przejęły władze polskie, powołując w nim Państwowe Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego.
Placówka ta, jako I Liceum Ogólnokształcące i Gimnazjum, działa po dziś dzień. Wysoki poziom popularnego "Marcinka" przyciąga do szkoły kolejne pokolenia młodych mieszkańców Poznania i Wielkopolski.