Usytuowana przy ul. Mostowej 18 na warszawskim Nowym Mieście. Dwupiętrowa, sześcioosiowa, ze skromną neorenesansową fasadą. Wzniesiona w 1863 r. (jako trzypiętrowa) dla pedagoga Jana Nepomucena Leszczyńskiego, wg projektu architekta Stefana Balińskiego. Na przełomie XIX i XX w. nadbudowana do pięciu pięter.
W 1944 r. zburzona. Odbudowana w latach 1951-54 pod kierunkiem architekta Marii Dębskiej-Smogorzewskiej. Dom wystawiono na dwóch posesjach, wykorzystując kamienicę istniejącą na jednej z nich, pochodzącą prawdopodobnie z I połowy XVIII w.
Po II wojnie światowej, podczas odbudowy zrezygnowano z dwóch najwyższych pięter (dodanych przez kamienicznika goniącego za maksymalnym zyskiem). Nie odtworzono też części dekoracji, m.in.: boniowania parteru i malowniczych ornamentów. Dawniej (1863 – koniec wieku XIX) posiadała również dachową latarnię, służącą do oświetlania klatki schodowej.