Granitowy monument położony jest w północnej części Parku Leśnego przy ul. Krzywoustego, na wysokości kaplicy przy ul. Staromiejskiej. Pomnik został zbudowany w 1926 r. w celu upamiętnienia Friedricha Eberta, pierwszego prezydenta Republiki Weimarskiej (pomnik nosił wtedy nazwę Ebert Denkmal). Po przejęciu władzy przez nazistów, w 1933 r. zmieniono nazwę pomnika na związaną z ówczesną ideologią.
Po zakończeniu II wojny światowej przez długi czas był obiektem zniszczonym, zapomnianym i nie miał przeznaczenia. Pomnik w takim stanie musiał przeczekać kilkadziesiąt lat, gdyż dopiero w latach dziewięćdziesiątych XX w. władze Głogowa i Glogauer Heimatbund (stowarzyszenie byłych mieszkańców Głogowa z siedzibą w Hannoverze w Niemczech) podjęły działania mające na celu odrestaurowanie obiektu i nadanie mu nowego znaczenia.
Po kilku latach starań, 27 maja 2000 r. odbyła się uroczystość odsłonięcia pomnika. Od tego momentu pomnik upamiętnia „polskie i niemieckie ofiary wojny, przemocy i wypędzenia”. Na tablicach w języku polskim i niemieckim umieszczono również daty 1939-1945. Pomnik ten stanowi wyjątkowy i rzadko spotykany w skali europejskiej przykład, że można w sposób właściwy i stonowany upamiętnić wszystkie ofiary II wojny światowej, które bez względu na pochodzenie, narodowość i wyznanie nie ze swojej winy cierpiały z powodu przemocy i wypędzenia. Odsłonięcie pomnika odbiło się szerokim echem głównie w niemieckich mediach, a obszerny artykuł na ten temat zamieścił m.in. „Die Zeit”.