W XIII w. na terenie dzisiejszego osiedla Wilda istniała osada nosząca nazwę Wierzbice. Podpoznańską wieś w 1488 r. nabył Jakub Wilda, którego nazwisko stało się późniejszą jej nazwą. Przez wieki Wilda rozwijała się wolno, a zniszczona przez Szwedów w początkach XVIII w. przez długi czas nie mogła podnieść się z ruin. Rozwój wsi nastąpił w XIX w., a jego intensyfikacja miała miejsce w początkach XX. Szybka urbanizacja Wildy, włączonej w 1900 r. w granice Poznania, związana była z powstałymi tutaj zakładami przemysłowymi.
Jedną z głównych arterii dzielnicy jest ulica Wierzbięcice z reprezentacyjnymi kamienicami. Jedną z najokazalszych kamienic Wildy jest narożny budynek przy ulicach Wierzbięcice i Jana Żupańskiego. Dwuskrzydłowy, trzypiętrowy obiekt powstał przed I wojną światową. Jego historyzująca forma nosi jednocześnie znamiona wczesnego modernizmu. Wyróżniającym detalem kamienicy jest narożna partia zwieńczona okazałym hełmem krytym blachą oraz sygnaturką w szczycie. W obu fasadach symetrycznie umieszczono piony z wykuszami oraz balkonami.