Ulica Św. Marcin jest wizytówką stolicy Wielkopolski. Zanim jednak znalazła się w granicach Poznania, do niemal końca XVIII wieku stanowiła jego przedmieście. Przedmieście to zostało włączone do miasta w 1797 r. w związku z planami rozwoju Poznania opracowanymi przez pruskie władze. Główny trakt osady stał się wówczas ulicą noszącą niemiecką nazwę Sankt Martin Strasse.
Do 1850 r. zabudowano część Św. Marcina do ulicy Kościuszki, gdzie zamykała ją Brama Berlińska. Po likwidacji umocnień dawnej twierdzy i wyburzeniu wspomnianej bramy ulica została wydłużona na zachód. W czasie walk o Poznań znaczna część zabudowy ulicy uległa zniszczeniu. Dziś dawny jej wygląd możemy zobaczyć w południowej pierzei.
Wśród przedwojennych kamienic Św. Marcina wyróżnia się budynek noszący numer 73. Kamienica powstała w początkach XX wieku w modnym wówczas w mieście stylu neorenesansowym. Jej fasada ma nienaganną symetrię z szerokim ryzalitem centralnym. Ryzalit ów wieńczy ozdobny szczyt oraz wysoki dach. W elewacji z klinkierowej okładziny i tynkowanych elementów wyróżniają się balkony o oryginalnych kutych balustradach.