W paśmie tzw. Wysoczyzny Tureckiej (Turkowskiej) wznosi się Złota Góra – szósta w Koronie Wielkopolski i jednocześnie najwyższa w powiecie konińskim. Na jej zboczach w czerwcu 1996 r. utworzono rezerwat o nazwie „Złota Góra” mający chronić teren o wyjątkowych walorach przyrodniczych i krajobrazowych. Rezerwat porasta las dębowy i mieszany gęsto poprzetykany sosną oraz jałowcem. Drzewa przyjmują tu nieraz bardzo fantazyjne formy. Można się o tym przekonać podczas wędrówki którymś z dwóch oznakowanych szlaków turystycznych (żółtym lub niebieskim). Z racji łatwej dostępności jest to jedno z ulubionych miejsc wycieczek mieszkańców Koła, Tutka i pobliskiego Konina. Bez problemu można tu też dotrzeć rowerem a nawet samochodem. Zostawiamy pojazd u stóp góry i w ramach relaksu korzystamy z niezbyt forsownego spaceru.
Na początku 2014 r. Złota Góra wznosząca się na około 190 m n.p.m. „urosła” o kolejne 30 metrów. Na jej szczycie ustawiono ogólnodostępną wieżę widokową. Oficjalnie oddano ją do użytku 22 marca 2014. Wybudowana na planie trójkąta z przywiezionego z gór drewna daglezjowego posiada wyjątkowo przyjaźnie skonstruowane schody. Każdy, kto pokona 140 stopni zdziwiony jest, że łatwo mu poszło a stojący na platformie widokowej zawsze słyszą zdziwione „To już?” , które wyrywa się wchodzącym na szczyt po raz pierwszy. Trójkątna wieża ma w każdym narożniku (będącym jednocześnie załamaniem linii schodów) niewielką galeryjkę wypoczynkową a widoki z jej szczytu są przednie.
Jadący starą „dwójką” (dziś droga nr 92) mogą bez trudu dojrzeć sterczącą ponad pasmo złotogórskie konstrukcję a właściwie trzy konstrukcje – jedna, to dostrzegalnia przeciwpożarowa, druga – wieża przekaźnikowa Centertel a ta najszersza, to pachnąca jeszcze świeżym drewnem wieża widokowa. Warto zboczyć na chwilę z trasy (kierunek Potażniki lub Brzeźno) i zrobić tu sobie krótką przerwę w podróży tym bardziej, że podkoniński rezerwat ma własny, korzystny mikroklimat.