Świątynia pod wezwaniem Matki Boskiej Królowej Polski została poświęcona 9 października 1949 roku przez księdza prałata Bogdana Niemczewskiego - delegata księcia kardynała Adama Sapiehy, natomiast konsekracja obiektu nastąpiła w 1982 roku. To pierwszy kościół powstały w diecezji krakowskiej po II wojnie światowej.
Kościół zbudowany jest z kamienia dolomitowego, ma rozbudowaną po bokach nawę, wydzielone prezbiterium, do którego przybudowano zakrystię, a po jej przeciwnej stronie boczną kaplicę św. Stanisława Kostki. Prezbiterium kościoła zostało zwieńczone kamiennym sklepieniem, natomiast resztę budowli przykrywa drewniany sufit z kasetonami, zdobionymi ornamentem roślinnym. Polichromia wnętrza świątyni to ilustracje scen biblijnych i prawd wiary.
W kościele znajdują się: marmurowy stół eucharystyczny, w którym pod płytą umieszczone zostały relikwie św. Jana Kantego; dębowy ołtarz wielki poświęcony patronce parafii Królowej Korony Polski z obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, nad którym umieszczone jest drugie malowidło mające kształt medalionu, przedstawiające śluby króla Jana Kazimierza w Katedrze Lwowskiej. Dwa ołtarze boczne ustawione zostały symetrycznie do siebie po bokach nawy kościoła. W ołtarzu po prawej stronie od wejścia głównego umieszczony został obraz przedstawiający św. Józefa trzymającego na ręku małego Jezusa oraz wizerunek Matki Boskiej Nieustającej Pomocy, natomiast w ołtarzu po lewej stronie obraz Najświętszego Serca Jezusowego.
W ogrodach wokół kościoła usytuowano stacje Drogi Krzyżowej, przy stacjach: pierwszej, szóstej, dziesiątej i czternastej znajdują się ołtarze procesyjne.