Lasy jak w Karpatach
Roztoczański Park Narodowy utworzono w 1974 r. Obejmuje niewielką część pagórkowatego Roztocza Środkowego, przeciętą doliną górnego odcinka rzeki Wieprz. Z 8,5 tys. ha powierzchni parku 93% zajmują lasy. Ich najcenniejsze fragmenty to bory jodłowe i buczyna, zwana przez botaników karpacką. W istocie roztoczańskie jodły i buki przypominają lasy karpackie. Przewyższają je nawet pod względem stanu zdrowotności i osiąganymi rozmiarami. Rekordowe jodły mierzą często 50 m wysokości, a ich pnie mają ponad 4 m w obwodzie! Najpiękniejsze partie naturalnej kniei porastają wzgórza, które mogą być uważane (zwłaszcza przez przybyszów z nizin) bez mała za beskidzkie. Niektóre wzniesienia osiągają do 100 m wysokości względnej! Bory jodłowe i buczynę karpacką, w której oprócz buka występuje klon, jawor i grab, objęto ochroną w obszarach ochrony ścisłej: "Bukowa Góra", "Jarugi", "Nart" i "Czerkies".
Symbolem Roztoczańskiego Parku Narodowego jest konik polski. Od 1982 r. ten potomek dawnych tarpanów ma swoją ogrodzoną ostoję w okolicy Zwierzyńca i Stawów Echo. Tarpany z dawnego zwierzyńca, czyli łowieckiego rezerwatu Zamoyskich, który do początku XX w. istniał w okolicy Zwierzyńca, trafiły za zgodą ordynata do chłopskich zagród we wsiach okolic Biłgoraja. Z biegiem lat nastąpiło skrzyżowanie dzikich koni leśnych z końmi domowymi. Jeszcze przed II wojną światową podjęto próbę przywrócenia wymarłego gatunku. W tym celu spośród koników żyjących w podbiłgorajskich wsiach wyselekcjonowano osobniki o cechach najbardziej zbliżonych do dzikich koni leśnych. W efekcie wieloletnich zabiegów hodowlanych uzyskano zwierzę bardzo przypominające dawne tarpany. Nazwano je konikiem polskim. Odwiedzając park, możemy spotkać się "oko w oko" z łagodnymi i ciekawskimi konikami. O takie spotkanie najłatwiej w okolicy Stawów Echo, w pobliżu plaży oraz przy platformie widokowej koło Rybakówki.