Falenica stanowi od 1951 r. część warszawskiej dzielnicy Wawer. Wcześniej było to samodzielne miasto będące siedzibą gminy Falenica-Letnisko. Od XV do początków XX w. Falenica była wsią leżącą blisko wiślanego brzegu. Kiedy w 1871 r. uruchomiono tutaj przystanek Kolei Nadwiślańskiej, wokół niego zaczęło rozwijać się podwarszawskie letnisko. Szczególnie intensywny rozwój miał miejsce w dwudziestoleciu międzywojennym. Falenica licząca wówczas kilka tysięcy mieszkańców otrzymała w 1924 r. prawa miejskie.
Na potrzeby falenickich katolików zbudowano pod koniec drugiej dekady XX w. przy dzisiejszej ulicy Bartoszyckiej niewielki drewniany kościół będący filialną świątynią parafii w Józefowie. Teren pod budowę przekazał właściciel okolicznych terenów Karol Hanneman. W 1934 r. erygowana została w Falenicy samodzielna parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa. Drewniany kościółek w 1961 r. zastąpił nowy, murowany obiekt nawiązujący architekturą do budowli bizantyjskich. Interesująco prezentują się elewacje z cementowej cegły. Wewnątrz zwracają uwagę oryginalny ołtarz z freskiem przedstawiającym Chrystusa w otoczeniu apostołów oraz witraże w oknach.