Początki osadnictwa żydowskiego w Śremie przypadają prawdopodobnie na XIV w. Jednak pierwsze zachowane dokumenty o tutejszej społeczności pochodzą z XVII i XVIII w. W owym okresie Żydom mieszkającym w mieście władze starały się ograniczyć swobodę gospodarczą. Dopiero zniesienie zakazów w końcu XVIII stulecia spowodowało szybki przyrost tej grupy narodowej. Gmina żydowska liczyła wtedy prawie 400 osób i stanowiła 30% mieszkańców Śremu. Jeszcze szybciej rosła jej liczebność w XIX w., by osiągnąć w 1885 r. 1200 osób. Do dwudziestolecia międzywojennego większość śremskich Żydów wyemigrowała z miasta. Pozostało tu niewiele ponad sto osób tej narodowości. Dziś o śremskiej gminie żydowskiej przypomina miejsce, gdzie spoczywają jej zmarli członkowie.
Cmentarz żydowski znajdował się po obu stronach drogi wiodącej do Poznania. Nekropolia założona w XVIII w. została zlikwidowana przez Niemców podczas okupacji. Usunięto wszystkie macewy, wykorzystując je jako materiał budowlany. Rozebrano także stojący tu dom przedpogrzebowy. Przez kilkadziesiąt lat niewielu pamiętało o tej nekropolii. Dopiero w 2011 r. teren uporządkowano, ustawiono pamiątkowe tablice oraz ułożono lapidarium z głazów ozdobionych mosiężnymi gwiazdami Dawida.