W 1815 r. odbył się kongres wiedeński, który ustalił nowy podział Europy. W jego wyniku Sochaczew znalazł się w granicach Królestwa Polskiego nazywanego także Kongresowym, z carem Rosji na tronie. W 1822 r. w mieście ulokowano garnizon carskiej armii. Jego żołnierze i ich rodziny posiadali salę cerkiewną na terenie koszar. Na potrzeby społeczności prawosławnej wydzielono na cmentarzu parafialnym osobną kwaterę, w której spoczywali zmarli w mieście Rosjanie.
Cerkiew i kwatera cmentarna służyła wiernym do I wojny światowej. W jej czasie z miasta wycofało się rosyjskie wojsko, a wraz z nim miasto opuściła większość prawosławnych wiernych. Cerkiew po odzyskaniu przez Polskę niepodległości zlikwidowano, a kwatera prawosławna na cmentarzu ulegała stopniowemu zapomnieniu. W latach 60-tych XX wieku zlikwidowano większość nagrobków i przygotowano miejsce na nowe pochówki katolickie.
Dziś między współczesnymi grobami pozostały nieliczne pamiątki po Rosjanach. Wyróżnia się kaplica grobowa w formie cerkwi z pięcioma wieżyczkami o cebulastych hełmach wzniesiona prawdopodobnie w końcu XIX lub na początku XX wieku oraz nagrobek kapitana Arkadija Iwanowicza Radziszewskiego zmarłego 4 grudnia 1884 r.