W małej wiosce, na granicy dzisiejszych województw śląskiego z opolskim, przed Kotlarnią w Opolskiem, a za Sierakowicami w Śląskiem, z drogi wojewódzkiej DK 408 widać niedużych rozmiarów kaplicę. Powstała w roku 1932, niestety obecnie bez cech stylowych, które zatarto podczas remontu w 1967 roku.
Jest budowlą murowaną, otynkowaną, jednonawową, zbudowaną na rzucie prostokąta, zakończoną absydą, przekrytą dachem dwupołaciowym, pokrytym współczesną dachówką typu “karpiówka”. Na kalenicy połaci osadzono małą wieżyczkę na sygnaturkę, a od frontu dopiero około roku 2012 dobudowano dzwonnicę, przekrytą dachem wieżowym. Elewacje budowli są na wskroś skromne.
Frontowa posiada dwa malutkie okienka w kształcie stojącego prostokąta, otwór drzwiowy okala półokrągła biała opaska elewacyjna, w którym prawdopodobnie osadzone są pierwotne drzwi. Po bokach widoczne jest coś w rodzaju lizeny, która pod okapem przechodzi w lekki gzyms wieńczący, pod którym w płytkiej bruździe, którą okala okrągła opaska, umieszczono mały krzyż z Ukrzyżowanym Chrystusem. Dzwonnica podobnie jak elewacja frontowa kaplicy, posiada od frontu podobne cechy. Elewacja boczna prawa posiada dobudowane pomieszczenie pomocnicze. Okna osadzone są w otworach okiennych zakończonym półokrągłym łukiem. Elewacja od strony lewej posiada jedynie jedno okienko, zakończone także półokrągłym łukiem.
Podczas remontu kaplicy w 2009 roku, m.in. wymianie poddano podłogę, a przy okazji budynek nieco powiększono o czym dowodzi jedynie szczelina dylatacyjna. Wówczas jako nawierzchnię podłogi, położono płyty granitowe, w ten sposób jakby “zgubiła się” tzw. różnica poziomów między “starą” a “nową” kaplicą.