Zielona Góra to dziś liczące około 120 tysięcy mieszkańców miasto będące siedzibą marszałka i Sejmiku Województwa Lubuskiego. Pięknie położone na wzgórzach powstało w XIII wieku. W stuleciu tym przybyli tu osadnicy z Niemiec i Flandrii. Stali się oni przyczyną germanizacji osady, która około 1323 r. stała się miastem.
W pierwszym okresie istnienia Zielona Góra, określana w języku niemieckim nazwą Grünberg in Schlesien, związana była z Księstwem Głogowskim. W XIV wieku wraz z większością śląskich księstw dostała się w strefę panowania Królestwa Czeskiego. W XVIII wieku Czechy, a wraz z nim Dolny Śląsk weszły w skład Cesarstwa Austro-Węgierskiego rządzonego przez Habsburgów. Jeszcze w tym samym stuleciu, w wyniku I wojny śląskiej Dolny Śląsk przejęło Królestwo Prus. Zielona Góra od tego czasu pozostawała niemieckim Grünbergiem do 1945 r. Po podziale Europy dokonanym po II wojny światowej miasto ze znaczną częścią Dolnego Śląska znalazło się w granicach Polski wracając tym samym do swoich korzeni.
W 1985 r. obchodzono 40 rocznicę zwycięstwa nad faszystowską III Rzeszą oraz powrotu tzw. Ziem Zachodnich do Polski. Z tej okazji na terenie zielonogórskiego osiedla Łużyce odsłonięto okolicznościowy pomnik. Tworzy go zaokrąglony, piaskowcowy murek, na którym umieszczono głaz narzutowy wykopany podczas budowy osiedla. Do eratyka przytwierdzono tarczę z piastowskim orłem. Na murku znalazł się napis „W 40 rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem i powrotu miasta do Macierzy, Zielona Góra, 1985 r.”.