Pierwsze wzmianki historyczne o osadzie Promna sięgają 1239 r., kiedy to książę mazowiecki podarował te ziemie jednemu ze swoich rycerzy, następne są z 1284 r. i 1411 r. Promna była wsią szlachecką, która w 1576 r. w części była w rękach Stanisława Gzowskiego, w 1610 r. należała do Jana Gzowskiego, a po nim do syna Jakuba, a w 1688 r. właścicielem tej części Promnej została rodzina Biejkowskich. Druga część wsi należała do Andrzeja Promińskiego, a po nim dziedziczył Marcin, a jeszcze po nim synowie Mateusz i Walenty, w 1615 r. sprzedali swoje udziały.
Poprzez małżeństwo z córką rodu Promińskich część wsi przejął Stanisław Łochowski, który to w 1639 r. sprzedał ją rodzinie Biejkowskich. W 1669 r. Abraham Biejkowski ufundował nowy kościół. W 1785 r. właścicielem wsi został Antoni Kozietulski, a następnie w 1791 r. przeszła w ręce rodziny Olszamy-Oprzałki, natomiast na początku XIX w. była własnością rodziny Wasiutyńskich.
W 1817 r. w miejscu dworu został wybudowany murowany pałac według projektu Hilarego Szpilowskiego w stylu klasycystycznym dla Wojciecha Wasiutyńskiego. Piętrowy pałac z poddaszem został wzniesiony na planie prostokąta. Był pokryty niskim czterospadowym dachem o połaciach pobitych blachą. Posiadał dziewięcioosiową elewację frontową z ryzalitem wysuniętym poza lico elewacji, zwieńczony trójkątnym szczytem z oculusem. Elewacja ogrodowa posiadała ryzalit pozorowany, który był poprzedzony otwartym tarasem. Pałac otaczał park krajobrazowy z owalnym stawem.
W 1856 r. dobra ziemskie były w rękach rodziny Jackowskich. W 1885 r. nastąpiło uwłaszczenie części ziemi folwarcznej, gdzie powstało 40 gospodarstw. Na początku XX w. właścicielem pałacu i folwarku w Promnie był ród Schererów. Po II wojnie światowej majątek ziemski został znacjonalizowany. W 1946 r. w pałacu została umieszczona szkoła podstawowa, która mieści się do dzisiaj.