Skromny dwór w podciechanowskim Nużewie to kolejny przykład na północnym Mazowszu reprezentujący cechy stylowe tzw. podwarszawskiej architektury letniskowej. Jest to oszalowany budynek drewniany stojący na podmurówce. Wzniesiony na planie wydłużonego prostokąta, parterowy, częściowo podpiwniczony z mieszkalnym poddaszem. Jego nieregularna bryła składa się z części niższej z oszkloną werandą pośrodku i z wysuniętej ryzalitowo - po obu stronach - części wyższej, zwieńczonej od frontu i od tyłu trójkątnymi szczytami. Dwutrakowy układ wnętrz przekształcono po II wojnie światowej na potrzeby miejscowej szkoły podstawowej.
Wzniesiony został na przełomie stuleci XIX i XX przez ówczesnego właściciela majątku - Henryka Ponikiewskiego. W dwudziestoleciu międzywojennym Nużewo było w rękach Kownackich, pozostając w ich władaniu do września 1939 r. Obecnie jest to pustostan, którego właścicielem wraz z pozostałościami otaczającego budowlę podworskiego parku krajobrazowego jest Agencja Własności Rolnej Skarbu Państwa.
Warto wspomnieć, iż na terenie otaczającego dwór parku znajduje się XIX-wieczna, zapomniana i zaniedbana kapliczka.