Łopacińska parafia powstała w I połowie XV w. Zarówno ona, jak i jej pierwsza, drewniana świątynia nosiły wezwanie 10 Tysięcy Męczenników; zarówno w tamtych czasach, jak i obecnych, patronat bardzo rzadko spotykany. Kolejny kościół drewniany (w kształcie krzyża) wzniesiony w 1776 r. kosztem Jana Łopackiego - kasztelana zakroczymskiego, a konsekrowany przez biskupa Marcina Załuskiego - sufragana płockiego, już po kilku latach został doszczętnie zniszczony przez pożar. Następny - trzeci już - wzniesiony został w 1781 r. staraniem Krzysztofa Frankowskiego - dziedzica dóbr Łopacin. Była to świątynia modrzewiowa p.w. świętego Leonarda, spalona 17 stycznia 1945 r. przez wycofujące się pod naporem ofensywy radzieckiej - wojska niemieckie. Zniszczeniu uległ wówczas cudowny obraz Matki Bożej Łopacińskiej, czczony - od niepamiętnych czasów - przez okoliczną ludność pod nazwą "Janua Coeli".
Tu warto wspomnieć, iż pierwotnym miejscem kultu maryjnego w Łopacinie była odległa od kościoła murowana kapliczka zwana "Pustelnią". Jej nazwa wiąże się z nieznanym pustelnikiem, który według miejscowej legendy, był twórcą świętego obrazu Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na ręku, przeniesionego do świątyni parafialnej. W 1806 r., żołdacy wojsk napoleońskich dokonali profanacji tegoż obrazu, rabując z niego 49 najcenniejszych wotyw, świadczących o cudownych łaskach otrzymanych za pośrednictwem łopacińskiej "Janua Coeli".
Obecny neobarokowy kościół murowany wzniesiony został w latach 1947-53 wg projektu architekta Brunona Zborowskiego, staraniem księdza proboszcza Jana Krawczyńskiego, pracą i ofiarnością parafian. Konsekracja odbyła się w dniu 25 października 1953 r. Dokonał jej biskup płocki Tadeusz Paweł Zakrzewski. Podczas tegoż właśnie wyświęcenia kościół otrzymał aktualne wezwanie: Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i świętego Leonarda. W 1957 r. z inicjatywy księdza proboszcza Kawieckiego, Henryk Domurat wykonał, wg projektu Władysława Drapiewskiego, polichromię wnętrza. W trzy lata później upiększono je dwoma bocznymi ołtarzami oraz chrzcielnicą, wykonanymi przez braci Spinków z Zalesia k. Warszawy. W nowym ołtarzu głównym umieszczono kopię - namalowaną przez Feliksa Koneckiego - pierwotnego cudownego obrazu "Janua Coeli" tzw. MB Łopacińskiej, spalonego w 1945.
Na terenie przykościelnym, wzniesiona na przełomie wieków XVIII i XIX, drewniana dzwonnica konstrukcji słupowej, oszalowana, stojąca na podmurówce z kamieni polnych. Czworoboczna o dolnej szerszej kondygnacji, również zaszalowanej. Nakryta namiotowym dachem, pierwotnie gontowym, obecnie blaszanym. Pod nim w każdej z czterech stron - przeźrocza arkadowe. Znajdujące się w niej dwa dzwony: "Maria" i "Józef", ufundowano z ofiar parafian. Są one pamiątką dwóch mających wówczas miejsce ważnych wydarzeń - Soboru Watykańskiego II oraz Tysiąclecia Chrztu Państwa Polskiego. Wyświęcone zostały 29 maja 1966 przez biskupa płockiego Piotra Dudźca.
Z dawnego cmentarza przykościelnego pozostawiono wykonaną w 1881 r. przez Henryka Kucharzewskiego (rzeźbiarza warszawskiego) stojącą na postumencie, kamienną, barokową figurę Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej.