Dobra pliszczyńskie powstały w poł. XVI wieku ale pierwsze wzmianki o tej miejscowości znajdują się w dokumencie Jana Długosza „Liber beneficiorum” pochodzącym z II poł. XV wieku. Pozostałości obwarowań ziemnych pozwalają sądzić, że jest to teren pierwotnego folwarku rycerskiego. Pliszczyn początkowo należał do miecznika koronnego i starosty lanckorońskiego Jana Zebrzydowskiego później był własnością Lubienieckich, Czartoryskich i Podhorodyńskich.
W 1854 roku właścicielem Pliszczyna został Antoni Boduszyński i kolejno jego synowie. W roku 1905 dobra pliszczynskie,jako wiano przypadły córce Stanisława Boduszynskiego i jej małżonkowi Janowi Kołaczkowskiemu. Kołaczkowscy przybyli do swych włości w roku 1920 i rozpoczęli gruntowną i pracochłonną restaurację dworu która przyczyniła się do przedwczesnej śmierci Jana i Róża Kołaczkowska została sama z pięciorgiem dzieci. Samodzielnie zarządzała swym majątkiem do roku 1957,kiedy to odsprzedała go Zgromadzeniu Księży Najświętszego Serca Jezusowego.
Pliszczyn leży na północnym wschodzie Lublina, na styku Równiny Łuszczowskiej i Płaskowyżu Nałęczowskiego, przedzielonych doliną Bystrzycy.