W centrum Lublina, niedaleko zamku i dworca PKS znajduje się Katedra Przemienienia Pańskiego.
Lublin był miastem wielu kultur, obok chrześcijan żyli tu wyznawcy judaizmu a także prawosławni. Pierwsza wzmianka o cerkwi pochodzi z 1390 r. Był to budynek drewniany, już wtedy pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego. Potem, prawdopodobnie w 1447 r powstała kolejna drewniana świątynia, która uległa pożarowi w 1587 r .Obecna cerkiew mogła powstać na początku XVII w. - początek budowy datuje się na 1588 - po pożarze, lub 1604 r . Budowę ukończono w 1633 r.
W latach 1695-1863 cerkiew należała do ojców bazylianów (unici). Podobno w XVII w przechodziła kilkakrotnie z rąk prawosławnych do unitów i odwrotnie. Po upadku powstania styczniowego, w 1875 r powróciła na łono prawosławia. Remontowana w 1881 r. Powstało tu bractwo cerkiewne, szkółka, biblioteka. Przed wojną, od 1920 r służyła parafii prawosławnej, podobnie jak po II wojnie światowej. Od 1989r wchodzi w skład archidiecezji lubelsko-chełmskiej.
Budynek zabytkowy, zbudowany z kamienia i cegły na planie kwadratu, z wieżą. Nad wejściem, przy dekoracyjnym portalu, ikona przedstawiająca Przemienienie Pańskie. Ikonostas z 1630 r. Znajdują się tu cenne obrazy z XVII w. Malowidła na ścianach cerkwi - XVII, XVIII w. Na sklepieniu prezbiterium malowidła z początku XX w (ok.1909 r).