Sulęcin założony został w pierwszej połowie XIII wieku, a prawa miejskie otrzymał około 1244 r. Miasto od początków istnienia było własnością zakonów, najpierw templariuszy, a do 1810 r. joannitów. Do XIX wieku starówkę Sulęcina obiegały miejskie obwarowania, które w drugiej połowie tego stulecia w większości rozebrano. W ich miejscu urządzono miejską promenadę, przy której powstały ważne dla rozwijającego się miasta budynki.
Jednym ze zbudowanych w początkach XX wieku obiektów przy promenadzie była szkoła ludowa (niem. Volksschule). Był to piętrowy, wieloosiowy budynek nakryty dwuspadowym dachem. Po obu stronach jego fasady rozdzielały piętrowe ryzality. Obok szkoły zbudowano jednocześnie salę gimnastyczną. Budynek istnieje do dziś i mieścił szkołę podstawową, a od reformy szkolnictwa Gimnazjum im. Jana Pawła II.