Kościół św. Anny stoi poniżej szczytu na Górze świętej Anny (647 m n.p.m.). Pierwotnie znajdowała się tutaj pochodząca z 1495 r. drewniana figurka św. Anny Samotrzeciej. Kult św. Anny wspierał finansowo bogaty mieszczanin z Nowej Rudy. Prawdopodobnie za jego przyczyną w 1515 r. postawiono tutaj drewnianą kaplicę, która około 1600 roku się zawaliła.
Obecna barokowy kościół został zbudowany w 1644 r. Inicjatorem jego budowy był ówczesny właściciel majątku noworudzkiego Bernhard II von Stillfried. Po otrzymaniu w 1662 roku niezbędnych zezwoleń podjęto prace mające na celu powiększenia kościoła. Prace te zostały zakończone w 1665 r.
Kościół jest obiektem murowanym wzniesionym na planie trójliścia, z półkoliście zamkniętym prezbiterium, dwukondygnacyjną kruchtą i emporą muzyczną na piętrze. Nad wielospadowym dachem góruje ośmioboczna wieża nakryta baniastym hełmem. Wyposażenie świątyni to przede wszystkim: ołtarz główny z kolumnami korynckimi z 1760 r. z obrazem przedstawiającym św. Annę, Maryję i św. Joachima, nad obrazem postać Boga ojca, a obok obrazu figury Chrystusa Dobrego Pasterza i św. Joachima.
Ponadto wewnątrz znajduje się: barokowa ambona, dwa neogotyckie ołtarze z 1882 r., rzeźba św. Anny z II polowy XVIII wieku oraz kamienna balustrada z 1774 r. oddzielająca prezbiterium od nawy. Teren kościoła otoczony jest kamiennym murem z 1810 roku.